Uitstap met de kinderen naar Polonnaruwa

9 augustus 2014 - Puttalam, Sri Lanka

Omdat we met zeven vrijwilligers heel wat geld hadden ingezameld, wouden we iets speciaals doen voor de kinderen, iets wat ze zelf graag eens wouden doen en naar uit konden kijken. Het werd een hoogdag voor hun, we gingen met de hele crew van Lankabroek naar Polonnaruwa, enkele uren dieper in het hart van het eiland. Omstreeks vijf uur in de morgen zijn we vertrokken. De meisjes stonden te popelen van ongeduld, hun rugzakjes gevuld met enthousiasme. Dit soort uitstapjes doen ze namelijk nooit. De hele weg (zeven uren heen en zeven uren terug) hobbelend over slechte wegen, dansend in de middengang van de bus (blijkbaar is dit hier de gewoonte) op de trommels van de Srilankaanse muziek. (Voor mama: stel het maar eens voor op je werk, ambiance in de lijnbus! Moet kunnen :D)

Eenmaal aangekomen bij de tempel veranderde de sfeer helemaal. Een pad van starende gelovige Singalezen kwam op ons af, blikken die vragen stellen op een afgelegen plek waar normaal amper een toerist te zien is. Even aanpassen, benen en schouders bedekken, sandalen uit en hup met blote voeten de hete stenen op, net als alle andere. De kinderen gaven ons, na het handen wassen met zuiver water, een bloem, als offer voor Boeddha, de stichter van het Boeddhisme, de weg van het hart. We volgden hen, met een tropische bloem in de hand, door een menigte van gelovigen. Een heel ongemakkelijk gevoel overkwam me, ik kon wel tranen laten, maar hield me sterk, legde de bloem neer bij Boeddha, maakte het gebedsteken zoals de kinderen het ons voor deden maar voelde me een indringer. Hoe deze mensen zo diep zaten in hun geloof, op de grond in witte kledij, gericht naar de monnik, gericht naar de tempel. Prachtig. Adembenemend. Diep respect voor deze mensen.

Foto’s