Trip naar Chilaw (westkust)

Omdat we na Polonaruwa nog genoeg ingezameld geld over hadden, hadden we het idee om met de kinderen naar zee te gaan. Eerst kregen we geen toestemming, mede omdat er slechts maar één kind kon zwemmen, maar toen we vertelden dat we ook wouden shoppen voor hen in hetzelfde stadje, was de goedkeuring er snel. De huismoeder liet de kinderen per vier binnen in het "shoppingcenter", elk mochten ze een kleedje en schoenen kiezen. Hun donkerbruine ogen straalden onder de felle tl-lampen, ik vroeg me af of ze dit eigenlijk ooit al eens hadden meegemaakt... Verwennen we ze teveel? Doen we hun wel het juiste plezier?
Na de nieuwe blauwe verflaag, knutselmateriaal, toilettassen, lekkernijen, leesboeken, radio, keukenmessen,...
Wat konden we hun nog meer bieden?
Maar hier in Sri Lanka heb ik ondertussen een levensles van een wijze welvarende vrouw gekregen: 'Het maakt niet uit wat voor werk je doet of wat voor merk je draagt, laat je niet doen door de media en hun ideaalbeeld, blijf jezelf ,geniet van het mooie leven met de mensen rondom die je liefhebben. Op dat moment besefte ik ook dat ik thuis miste, dat ik heel veel van de mensen rondom mij hou.

Orde in de chaos, tijd voor zand tussen de tenen en wind in de haren, tijd om samen met de kinderen naar de natuur te luisten en hen allemaal samen hand in hand, heel voorzichtig, stap per stap met hun teentjes de zee in te laten gaan.
Toen kwam zo'n enthousiasme dat ze met hun poep in het water gingen hangen, slingerend tussen de anderen, om toch maar dat beetje meer nat te worden.
Een fantastisch gelukzalig gevoel was het om dit samen in een slinger van 24 schatten van kinderen te doen.

Als afsluit wouden de hindoes onder de meisjes graag nog naar een hindoetempnel. Op het eerste zicht leek me dit een interessantere godsdienst om me in te laten meeslepen, de fantasierijke taferelen op de tempel die de verhalen van het hindoeïsme weergeven zien er uit alsof ze gemaakt werden door mensen waarvan hun hersenen een deel bereikten waar een "normaal" mens niet aan kan. Één van de verschillende richtingen uit het brahmanisme vertolkt het ideaal om de weg te volgen naar het 'hogere inzicht', naar de grond van alle dingen, het brahma. De brahmanen stonden eigenlijk in hoger aanzien dan de goden zelf en dus ook in de hoogste kaste van priesters en godsdienstleraren.
In de tempel zelf heerste een mysterieuze sfeer die ons leidde naar een donkerdere kamer waar net een ritueel aan de gang was, verbazing alom. De dichte wierook hypnotiseerde me om te blijven kijken naar de half ontblote mannen, wit beschilderd, die na het aanbrengen van een tika op het voorhoofd als derde oog, offers van de gelovigen binnenbracht, onder gezang in een nog donkerdere hoger gelegen kamer waar alleen zij binnen mochten...